در منابع روایی نقل شده است که روزی رسول خدا (ص) در جمع اصحاب فرمودند: هر کسی ذکر الهی را بر زبانش جاری سازد، خداوند برای هر ذکری ده درخت در بهشت به او می دهد.
اصحابی که نزد رسول خدا (ص) بودند گفتند: پس ما اکنون درختان زیادی در بهشت داریم؛ چرا که در روز، بسیار ذکر خدا را می گوییم. رسول خدا (ص) فرمودند: باید حواستان باشد که این درخت ها را آتش نزنید. اصحاب پرسیدند: چگونه آنها را آتش نزنیم؟ حضرت فرمودند: وقتی یک گناه می کنید، همه درختان خود را سوزانده اید و این گونه نیست که با یک گناه فقط یک درخت بسوزد؛ بلکه اگر آتش میان آنها بیفتد همه را می سوزاند.

***

مراقبه؛ یعنی چه کار کنیم زحمت ها هدر نرود. چه کار کنیم درختی را که برایش زحمت کشیده ایم یکباره از بین نرود.

***

یکی از شاگردان علامه طباطبایی (ره) می پرسد: برای حضور قلب در نماز چه کنیم؟ ایشان در آن ایام در بیمارستان بودند و لحظات آخر عمرشان را سپری می کردند در پاسخ می فرمایند: « توجه، مراقبه، توجه، مراقبه، مراقبه، مراقبه، مراقبه » و همین طور آرام تکرار می کنند: « مراقبه، مراقبه، مراقبه و … »

***

باید باور کنیم مراقب داریم؛ یک کسی بالاتر از ما هست که از ما بازخواست کند.

منابع:
کتاب کیش مهر
کتاب یادها و یادگارها

.