مرحوم استاد شیخ علی صفایی حائری (ع.ص) نقل کردند: در یکی از روزها که با پدرم به سمت قبرستان شیخان می آمدیم، در حالی که دکمه های قبایش باز و سینه اش پیدا و گوشه ی عبایش در دست بود، ایستاد و گفت: « بابا! کسی که در مقام اطاعت باشد، در همین دنیا هم از تهمت ها آزاد می شود و همانها که تهمتش میکردند، { الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ }1 می گویند.»

بعد جمله ای گفت که تمام وجودم را گرفت. در حالی که چشم هایش از اشک پرشده بود، خندید و گفت: « بابا! مردم زیادند و پر توقع؛ وخدا یکی است و سریع الرضا، پس تو او را راضی کن، دیگران چیزی نیستند. » سپس این آیه را خواند { أَأَرْ‌بَابٌ مُّتَفَرِّ‌قُونَ خَیْرٌ‌ أَمِ اللَّـهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ‌ }2

منبع : کتاب پرهای صداقت
—————————-
1. سوره مبارکه یوسف ، آیه شریفه 51
2. سوره مبارکه یوسف ، آیه شریفه 39

 .