حافظ می گوید :
هر گنـج سعـادت که خـدا داد به حافظ
از یـمن دعـای شب و ورد سحـری بود

مرحوم علامه مقدس اردبیلی (ره) از شخصیت های بزرگی ست که خدمت امام زمان (ع) رسیده است و داستانهای بسیار زیبایی دارد.

نقل است : آقا یک بار که بلند شد نماز شب بخواند، کنار چاه می رود، دلو را پایین می اندازد تا آب بالا بیاورد؛ اما وقتی دلو را بالا می کشد می بیند به جای آب پر از طلاست.

مادنبال این هستیم که نماز شب بخوانیم تا روزی مان زیاد شود، گرفتاری مان حل شود، غم و اندوه از یادمان برود، وقتی ببینیم آن ظرف پر از طلاست، طلاها را بر میداریم و دلو را دوباره می اندازیم تا باز هم طلا به دست آوریم ؛ اما او طلاها را پایین می ریزد و می گوید: خدایا! من آب می خواهم تا وضو بگیرم و در محضر شما نماز بخوانم.

اما وقتی دلو را بالا می کشد می بیند باز هم پر از طلا است، برای بار سوم هم ظرف پر از طلا می شود، یک دفعه شروع می کند به گریه کردن و می فرماید: معلوم است که من گناه کار هستم که خداوند توفیق خواندن نماز شب را از من گرفته است، آن گاه ظرف طلا را پایین می اندازد و این بار ظرف پر از آب تحویل می گیرد.

***

امام صادق (ع) می فرمایند: کسی که گناه می کند از نماز شب محروم می شود؛ زیرا کار بد در صاحبش زودتر از کارد در گوشت اثر میکند.

منبع : کتاب پرده نشین

.

از مرحوم حاج آقا مجتهدی نقل شد که می فرمودند:
آقای آخوند از آقای نخودکی خواست که او را موعظه کند. آقای نخودکی گفت:
مرنـج و مرنجـان .
آقای آخوند گفت: مرنجان را فهمیدم؛ یعنی کسی را اذیت نکنم. ولی مرنج یعنی چی؟ چطور می توانم ناراحت نشوم؟ مثلا وقتی بفهمم کسی مرا غیبت کرده یا فحش داده چطور می توانم نرنجم؟!
آقای نخودکی گفت:
علاج آن است که خودت را کسی ندانی. اگر خودت را کسی ندانستی دیگر نمی رنجی …
.

مرحوم استاد شیخ علی صفایی حائری (ع.ص) نقل کردند: در یکی از روزها که با پدرم به سمت قبرستان شیخان می آمدیم، در حالی که دکمه های قبایش باز و سینه اش پیدا و گوشه ی عبایش در دست بود، ایستاد و گفت: « بابا! کسی که در مقام اطاعت باشد، در همین دنیا هم از تهمت ها آزاد می شود و همانها که تهمتش میکردند، { الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ }1 می گویند.»

بعد جمله ای گفت که تمام وجودم را گرفت. در حالی که چشم هایش از اشک پرشده بود، خندید و گفت: « بابا! مردم زیادند و پر توقع؛ وخدا یکی است و سریع الرضا، پس تو او را راضی کن، دیگران چیزی نیستند. » سپس این آیه را خواند { أَأَرْ‌بَابٌ مُّتَفَرِّ‌قُونَ خَیْرٌ‌ أَمِ اللَّـهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ‌ }2

منبع : کتاب پرهای صداقت
—————————-
1. سوره مبارکه یوسف ، آیه شریفه 51
2. سوره مبارکه یوسف ، آیه شریفه 39

 .

از شیخ بهلول پرسیدند که چه وقت می‌شود به حضور آقا امام زمان، ارواحنا فداه، مشرّف شد؟

فرمودند: با تقوا باشید؛ وقتی که بین شما و حضرت(ع) سنخیت باشد.

سپس فرمودند: دیدن امام زمان، روحی‌فداه، مهّم نیست، مهم این است که او ما را ببیند. خیلی‌ها هم علی(ع) را دیدند امّا دشمن او شدند. اگر کاری کردیم که نظر آنها را جلب کنیم، آن ارزش دارد.

.

جناب حاج شیخ مرتضی حائری نقل می کند: « آقای بهجت در اولین سالی که آقای بروجردی به قم تشریف آوردند و درس را شروع کردند، به قم آمدند و در کلاس به نکته های دقیق و اشکالات مهمی اشاره می کردند. » به طور طبیعی در حوزه علمیه کسی که اشکال میگیرد و استاد به آن اشکال می پردازد، آن بحث، علمی تر می شود و مطالب ویژه ای بیان می شود. ایشان می فرماید: « وقتی آقای بهجت به کلاس درس می آمدند اشکالات مهمی را مطرح می نمودند، به طوری که نظر آقای بروجردی را جلب می کردند. اشکالات مطرح شده توسط آقای بهجت گاهی چند روز پی در پی وقت کلاس را به خود اختصاص می داد. »

ایشان می گوید: « بعد از مدتی متوجه شدیم که آقای بهجت چند روز سر کلاس حاضر نمی شود، حتی از آقای بروجردی پرسیدم؛ اما ایشان هم بی خبر بودند. آقای حائری می گوید: آقای بهجت پس از چند روز آمدند؛ اما حرف نمی زدند و ساکت بودند، به ایشان عرض کردیم: آقا! چه اتفاقی افتاده است؟ چرا از درس ها اشکال نمی گیرید؟

ابتدا فکر کردیم کسی با ایشان برخورد نا مربوط داشته است؛ ولی وقتی پیگیری کردیم متوجه شدیم که ایشان می خواهند از شهرت طلبی پرهیز کنند؛ چون در آن روزها نام ایشان بر سر زبان ها افتاده بود. آقای حائری می فرماید: ایشان از همان اول، امتحان خویش را دادند و از مقام و شهرت دوری کردند. »

منبع: کتاب پرده نشین

.